ای از بر سدره شاهراهت وی قبه ی عرش تکیه گاهت
ای طاق نهم رواق بالا بشکسته زگوشه ی کلاهت
هم عقل دویده در رکابت هم شرع خزیده در پناهت
جبریل مقیم آستانت افلاک حریم بارگاهت
خوردست خدا زروی تعظیم سوگند به روی هم چون ماهت
ایزد که رقیب جان خرد کرد نام تو ردیف نام خود کرد
ای یتیمی که در کفر تنها بودی و اکنون عزتت را همه ی انسان ها در بالای مناره های مسجدها با ندای (اشهد ان محمد رسول الله) می شنوند.
نظرات شما عزیزان: